ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေတြထဲ
အသံေတြအထပ္ထပ္ေခါက္သိမ္းထားလိုက္တယ္။
ပင္လယ္မွာလေရာင္မလႊမ္းေသးဘူး။
တိမ္ညိဳဦးနဲ႔ဒီေရအလင္းမွာ
စံပယ္ေတြရြာရိုးေလးေဘးပြင္႔ရဲ႕။
တစ္ၿခမ္းကေတာ႔ေမွာင္ခ်ခဲ႔ပါတယ္။
ၿပန္လည္လာရင္ထြန္းလင္းဖို႔
အစစ္မွန္ဆံုးဒ႑ာရီကိုေရြးတယ္။
အိမ္မက္တဲ႔......
ရယ္ရယ္ေမာေမာနာက်င္ပစ္လိုက္တယ္။
ယိုင္ေနတဲ႔ရာသီမွာ
ကိုယ္႔ရိုးသားမႈေလးက ရသေၿမာက္ရဲ႕လား။
လြင္႔ေနေသာအေမာကိုညွိေနတဲ႔သစၥာတဲ႔အလွဆံုးေခါက္သိမ္းလိုက္။
အေ၀းကိုထြက္သြားတဲ႔သံႀကိဳးစာေတြ
ကိုယ္႔ၿပန္စာေလး သာသာယာယာစြန္႔လႊတ္ဖူးလား။
မေတြးခ်င္ဘူး။
ၿပာစေတြနဲ႔ဆြဲငင္ထားတဲ႔ညနံရံမွာ
သတိရၿခင္း၀ါက်ေတြကအလင္းထပြင္႔တယ္။
ၿပိဳင္မ်ဥ္းေတြပါပဲ။
ပိုက္သာဂိုရပ္ရွာမေတြ႔ခဲ႔တဲ႔အနားသတ္လို
စာအုပ္ေဟာင္းေလးထဲ
ခဲၿခစ္ရာေတြနဲ႔အႀကိမ္ႀကိမ္ေႀကြခဲ႔ဘူးရဲ႕။
ႏွစ္ၿခိဳက္စြာအိပ္စက္ပါ။
အာရံုေႀကာေတြေညာင္းညာကိုက္ခဲလို႔
ဒီမ်က္လံုးက
မူးယစ္ေဆးအေငြ႕ေတြထဲ ႏြမ္းလ်ခဲ႔ရ။
အလြမ္းတဲ႔......
ဆင္ၿခင္တုံ႔တရားက
တစ္ခဏၿခင္းအေငြ႔ပ်ံသြားတယ္။
ငုပ္လွ်ိဳးထားသမွ်အတြင္းသားက
ပစၥလကၡတ္အခင္းအက်င္းထဲ
ပင္လယ္ရာသီမွာေလနီႀကမ္းကိုဖြင္႔ပစ္ခဲ႔။
စိတၱဇနာမ္က
မာေရေႀကာေရနဲ႔
ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာအရိုးနင္ေႀကာင္းေၿပာတယ္။
ညာဖက္ပါးေပၚက ပါးခ်ိဳင္႔ခြက္ေလးရဲ႕ေႏြဆည္းလည္းအေႀကာင္း
ဆံုစည္းရာကေဖးမွာ ကိုယ္ေငြ႔ေႏြးေလးလႈံၿပီးေငးဖူးတယ္။
အခုေတာ႔........ေဆြးရီေနဆဲရာသီတဲ႔။
ေက်ာင္းသင္ခန္းစာတုန္းက
မၿဖည္႔တတ္တဲ႔ကြက္လပ္ေလးေတြ
ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခုစာ
ဖ်ားနာေနတဲ႔ေမးခြန္းေဟာင္းပဲ။
ညေနခင္းက မိုးေၿပးေလးကိုကမ္းေတာ႔
သထံုလမ္းကေလးမွာ
ငု၀ါအေႀကြတို႔ေဖြးေရာ႕။
ေလေနတဲ႔အနာဂတ္က
သစ္တစ္ပင္လိုခုတ္သားအစအနနဲ႔
ရက္လြန္ေနတဲ႔ပ်ိဳၿမစ္ၿခင္းကို
ရုပ္နဲ႔စိတ္မွာအဓမၼဆြဲကပ္ေနရ။
အလင္းေရာင္မလံုေလာက္ဘူး။
ငါ႔ကမၻာနဲ႔စံပယ္အိမ္မက္ကိုဂေဟဆက္ဖို႔
ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခုစာ
တင္ေတာင္းထိုးေပးလိုက္တယ္။
ညွိဳ႔ယူထားတဲ႔ပင္႔သက္မွာ
မနက္ခင္းေတြစက္ပ်က္ရပ္တန္႔သြားခဲ႔ရ။
မႈန္ရီေ၀ဆဲအေငြ႕အသက္နဲ႔
ကာလယႏၱရားအိုေပၚ
စံပယ္ပင္ကေလးေရနစ္ၿပီ။
ၿပိဳင္မ်ဥ္းႏွစ္ဖက္ရဲ႕ေၿခရာေဟာင္းထဲ
ကြ်ံ၀င္လာတဲ႔ေနာင္တမိုးက
ပင္လယ္ရာသီမွာလေရာင္ကိုသိမ္းခဲ႔တယ္။ ။
ပင္လယ္ရာသီမွာလေရာင္ကိုသိမ္းခဲ႔တယ္။ ။
ေကေဇာ္မိုး
0 comments:
Post a Comment