“က်လိ…….က်လိ……...က်လိ……..က်လိ”
အသံေတြၾကားေနရၿပီ။ အဲဒါ က်ဳပ္မိတ္ေဆြေတြရဲ႕ မနက္ခင္းေတးသံေတြ။ မနက္ဆုိ က်ဳပ္အိပ္ရာထေနာက္က်တတ္မွန္းသိလုိ႔ သူတုိ႔အစာ႐ွာထြက္ရင္ က်ဳပ္အိမ္ေ႐ွ႕ကေနျဖတ္ၿပီး ႏႈိးသြားၾကတာ။ က်ဳပ္မွာလည္း သားနဲ႔မယားနဲ႔ တစ္ေန႔႐ွာမွ တစ္ေန႔စားဘဝဆုိေတာ႔လည္း သူမ်ားထက္အစားမ်ားမ်ား ဦးေအာင္စုႏုိင္မွ။
အေတာင္ပံေတြ အေညာင္းဆန္႔လုိက္ၿပီး အေမႊးေတြနည္းနည္းသပ္ရပ္ေအာင္လုပ္လုိက္တယ္။ မေန႔က လက္က်န္အစာေလးေကာက္ဝါးလုိက္ၿပီး အိမ္ေပၚကေန အေတာင္ပံအားကုိးနဲ႔ ခုန္ခ်လုိက္စဥ္မွာပဲ…. အုိး ………. ၾကည္႔စမ္းပါဦးဗ်ာ။ ေကာင္းကင္ႀကီးက အုံ႔မႈိင္းလုိ႔ၿပိဳေတာ႔မယ္႔သေယာင္။ ခုခ်က္ခ်င္းပဲ ငုိခ်ေတာ႔မယ္႔ ကေလးငယ္ တစ္ေယာက္လုိ။ ခါတုိင္းဆုိ ဒီအခ်ိန္ က်ဳပ္အစာ႐ွာထြက္ရင္ ၾကာၾကာမပ်ံႏုိင္ဘူး။ မိတ္ေဆြ ေနမင္းႀကီးက ကမၻာကုိ သူတစ္ဦးတည္းပုိင္သည္႔အလား အလင္းေတြျဖန္႔ၾကက္ထားလုိက္တာမွ။ ဒီေန႔ေတာ႔ ထူးထူးဆန္းဆန္း ကုိေကာင္းကင္က သူ႔ရဲ႕ တိမ္မည္းလႊာေတြနဲ႔ ရစ္ပတ္လႊမ္းၿခံဳထားေတာ႔ မိတ္ေဆြေနမင္း စိတ္ထင္တုိင္း အစုိးမရႏုိင္႐ွာ။
“ေဟ႔…………ကုိေကာင္းကင္…….ဘာျဖစ္ေနတာလည္းဗ်”
အရင္ဆုံးေတြ႔တဲ႔မိတ္ေဆြႀကီးကုိေကာင္းကင္ကုိလွမ္းႏႈတ္ဆက္လုိက္တယ္။
အရင္ဆုံးေတြ႔တဲ႔မိတ္ေဆြႀကီးကုိေကာင္းကင္ကုိလွမ္းႏႈတ္ဆက္လုိက္တယ္။
“ဟင္……….ကုိငွက္ပါလား…….ခုမွလာသကုိး………”
“ေအးဗ်ာ…အိပ္ရာထေနာက္က်ေနလုိ႔ဗ်….။ ခင္ဗ်ား… ဒီေန႔ တစ္ခုခုျဖစ္ေနတယ္ထင္တယ္…….”
“အင္း………က်ဳပ္စိတ္ေတြအုံ႔မႈိင္းေနတယ္………မၾကည္လင္ဘူးဗ်ာ….. ရင္ထဲမွာလည္းတစ္ ဆုိ႔ဆုိ႔ႀကီးနဲ႔……. ငုိလည္းငုိခ်င္တယ္ဗ်ာ………ဟီး……..ဟီး……..ဟီး…………”
ေဟာဗ်ာ….. ေျပာရင္းဆုိရင္း သူ႔မ်က္ရည္ေတြ က်ဳပ္ေပၚလာစင္ပါေလေရာ….။
“ဟာ………ေဟ႔………ေဟ႔…..ကုိေကာင္းကင္……….”
မရေတာ႔…..။ က်ဳပ္ ေခၚသံမၾကားႏုိင္ေအာင္ပင္ သူ႐ွိဳက္ႀကီးတငင္ငုိေနလုိက္တာ က်ဳပ္တစ္ကုိယ္လုံး႐ႊဲ႐ႊဲစုိလုိ႔
နီးရာအပင္ေအာက္ ဝင္ခုိရျပန္တယ္။ သူအငုိတိတ္ေတာ႔မွ အသာေလးလစ္ထြက္ဖုိ႔ေတာင္ပံခတ္ေတာ႔……
“ ေအာင္မယ္ေလး…… ”
စိတ္ထဲက အလန္႔တၾကား ဘုရားတမိသြားတယ္။ က်ဳပ္ အေတာင္ေတြ ႐ုိက္ခ်လုိက္သလုိဗ်ာ….။ တရားခံ႐ွာေတာ႔
ဘယ္သူမ်ားလည္းမွတ္တယ္။ မိတ္ေဆြကုိေလျပည္ႀကီးကုိး……။
“ ခင္ဗ်ားဗ်ာ…….။ အေတာ္ဆုိးတယ္…….။ က်ဳပ္ ကံေကာင္းလုိ႔ မေသတာ…… ” ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္း ေဒါသနဲ႔ရန္ေထာင္လုိက္ေတာ႔….။
“ ေဆာရီးဗ်ာ…..။ က်ဳပ္ စိတ္ေတြသိပ္တင္းၾကပ္ေနတာ ၾကာၿပီ။ မခံႏုိင္ေတာ႔လုိ႔ နည္းနည္းပါးပါးေလ်ာ႔သြားေအာင္ ခပ္ျပင္းျပင္းေလးမႈတ္ထုတ္လုိက္မိတာပါဗ်ာ…………..”
လာျပန္ၿပီ….. ေနာက္တစ္ေယာက္…….။ ဒီေန႔မွ ဘာလုိ႔မ်ား ငုိခ်င္ရတာေတြ၊ တင္းေနရတာေတြနဲ႔ ႀကံဳေနရတာပါလိမ္႔ေနာ္…..။
သူ႔ကုိလည္းအသာေလးၿပံဳးျပႏႈတ္ဆက္ၿပီးအစာ႐ွာထြက္ခဲ႔ျပန္တယ္။
ေဟာ……. ေတြ႔ၿပီ။ ေ႐ွ႕နားမွာ ဆန္စိေလးေတြ အပုံလုိက္ပါလား။ ေစာနက ငုိတာေတြ၊ တင္းတာေတြနဲ႔ ေတြ႔ၿပီး ခုေတာ႔ ကံေကာင္းၿပီထင္ပါ႔။ ေလာဘစိတ္ေလးနဲ႔ က်ဳပ္ ခပ္ျမန္ျမန္ေလးေတာင္ပံခတ္လုိက္တယ္။
“အမယ္ေလး…..ဘာေတြလဲဗ်……….”
ေစးထန္းထန္းအရာေတြ က်ဳပ္ေျခေထာက္ေပၚလာေပက်ံေတာ႔ အလန္႔တၾကား ေအာ္မိျပန္တယ္။
“ေအာ္……… မိတ္ေဆြႀကီး ကုိငွက္ပါလား…. အေတာ္လန္႔သြားတယ္ထင္ပါ႔……..”
ႏႈတ္ဆက္သံၾကားလုိ႔ ၾကည္႔လုိက္ေတာ႔မွ က်ဳပ္ မိတ္ေဆြ ကုိေျမႀကီးပါလား။
ႏႈတ္ဆက္သံၾကားလုိ႔ ၾကည္႔လုိက္ေတာ႔မွ က်ဳပ္ မိတ္ေဆြ ကုိေျမႀကီးပါလား။
“ လန္႔တာေပါ႔ဗ်ာ….။ က်ဳပ္ ဆန္ေစ႔ေလးေတြ ေကာက္မလုိ႔ဗ်….။ ေနပါဦး.. ခင္ဗ်ားေပၚက ဘာေတြတုန္း…. ”
က်ဳပ္ေျခေထာက္ေပၚေပက်ံေနတာေတြသုတ္ရင္းစပ္စပ္စုစုေမးလုိက္တယ္။
က်ဳပ္ေျခေထာက္ေပၚေပက်ံေနတာေတြသုတ္ရင္းစပ္စပ္စုစုေမးလုိက္တယ္။
“ေအာ္….. ဒါေတြလား………။ လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၆၆ ႏွစ္က က်ဳပ္ သိပ္ခ်စ္ရတဲ႔ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြရဲ႕ ေသြးေတြေလဗ်ာ….။ က်ဳပ္ အမွတ္တရ သိမ္းထားတာဗ်…. ဒီလုိေန႔ေတြေရာက္တုိင္း က်ဳပ္ သတိရလြန္းလုိ႔ ျပန္ျဖန္႔ၾကည္႔မိတာပါဗ်ာ…….။”
ဆုိ႔နင္႔စြာနဲ႔သူေျပာေတာ႔မွ………….။
အလုိ………….။ ဟုတ္ေပသားပဲ……..။ ဒီေန႔……………… ဒီေန႔ဟာ……………………..။ က်ဳပ္……..က်ဳပ္ စိတ္ေတြ…………..စိတ္ေတြ………………..။
“ေဟ႔လူ…….ကုိငွက္……….ေနဦးေလဗ်ာ……အစာေတြေကာက္သြားဦးေလ………ေဟ႔လူ………….”
မၾကားေတာ႔………။ က်ဳပ္ ဘာကုိမွ မၾကားေတာ႔ပါ။ ရင္ထဲမွာ မွတ္မွတ္ရရ သိမ္းထားေသာ၊ ၾကာခဲ႔ၿပီျဖစ္ေသာ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ထဲမွ စာသားတခ်ိဳ႕ခပ္တုိးတုိးေလး……….။
“ေဟ႔လူ…….ကုိငွက္……….ေနဦးေလဗ်ာ……အစာေတြေကာက္သြားဦးေလ………ေဟ႔လူ………….”
မၾကားေတာ႔………။ က်ဳပ္ ဘာကုိမွ မၾကားေတာ႔ပါ။ ရင္ထဲမွာ မွတ္မွတ္ရရ သိမ္းထားေသာ၊ ၾကာခဲ႔ၿပီျဖစ္ေသာ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ထဲမွ စာသားတခ်ိဳ႕ခပ္တုိးတုိးေလး……….။
“ ၁၉၄၇ ေျပာင္းၾကြတမလြန္
မ်က္ရည္သြန္လုိ႔ ဘဝင္ညွိဳး
ဇူလုိင္ တစ္ဆယ္႔ကုိး
ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ ေက်းဇူး႐ွင္
ျပည္ခ်စ္ တုိ႔ဖခင္”
ျပည္ခ်စ္ တုိ႔ဖခင္………..
ျပည္ခ်စ္ တို႔ဖခင္………..
အလုိ………………. က်ဳပ္ မ်က္ဝန္းမွာ မ်က္ရည္မုိးေတြ သြန္းၿဖိဳးေနပါေပါ႔လား……………………..။
( ၂ဝ၁၃၊ ဇူလုိင္ ၁၉ တြင္ က်ေရာက္မည္႔ ၆၆ ႏွစ္ေျမာက္အာဇာနည္ေန႔ အမွတ္တရ)
ဂၽြန္မုိး
10-7-2013 (2:15 PM)
0 comments:
Post a Comment