ရာသီစာ လတန္ခူး

ရာသီစာ ဆိုတာ ရာသီအလိုက္ ပထ၀ီ၊ အာေဘာ၊ ေတေဇာ၊ ၀ါေယာ စတဲ့ ဓါတ္ႀကီး(၄)ပါးႏွင့္ တည့္သင့္ေလ်ာက္ ပတ္ေအာင္ က်န္းမာေရးႏွင့္ညီညြတ္ေစၿပီး အသက္ရွည္ေစသည့္  စားေသာက္ရသည့္ အစားအေသာက္မ်ိဳးပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္မတို႔ ျမန္မာ လူမ်ိဳးတိုင္းရဲ႕ အာသီတကလည္း ရာသီအလိုက္ ရာသီစာ မ်ားကို သံုးေဆာင္ရမွသာ အာသာေျပ က်န္းမာေနၾကသည္လုိ႔ ဆိုခ်င္ပါသည္ ။ ရာသီစာ မစားလိုက္ရသည့္ အခါမ်ိဳးမွာ ေနထိုင္ မေကာင္း ခ်င္သလိုလို ဟာတာတာျဖင့္ တစ္ခုခုလိုအပ္ေနသည့္ ခံစားခ်က္ႏွင့္ ေနထိုင္မေကာင္းခ်င္ေတာင္ ျဖစ္ခ်င္မိပါသည္။ ဆိုခဲ့သည့္အတိုင္း ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားရဲ႕ ရိုးရာပြဲေတာ္မ်ားကလည္း ရာသီအလိုက္ ဆင္ယင္က်င္းပေလ့ရွိၾကၿပီး ရာသီအလိုက္ ဆင္ႏႊဲရတဲ့ ရာသီစာ ပြဲေတာ္မ်ား၌ ပါ၀င္ဆင္ႏႊဲျခင္း မရွိခဲ့ပါလွ်င္မူ “ခ်ဥ္ျခင္းတက္” အာသီသရွိသည့္ ဆႏၵတစ္ခု ကေတာ့ ရင္တြင္းခိုေအာင္းသြားမည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္ပါသည္ ။

ဒီလို ရာသီစာ ပြဲေတာ္မ်ားအနက္မွ မည္သည့္ေနရာေဒသ မွာမဆို ေရာက္ရွိေနၾကတဲ့ ျမန္မာတိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳး အားလံုး ပါ၀င္ဆင္ႏႊြဲၾကတဲ့ ျမန္မာ့ရိုးရာသႀကၤန္ပြဲေတာ္ဟာဆိုရင္ တမူထူးျခားတဲ့ ႏွစ္ေဟာင္းမွ ႏွစ္သစ္သို႔ ကူးေျပာင္းသည့္ ျမန္မာႏွစ္ကူးလအစ တန္ခူးလမွာ က်င္းပတဲ့ ရိုးရာပြဲေတာ္ႀကီးပဲ ျဖစ္ပါသည္ ။

တန္ခူးလ ကို ပုဂံေခတ္ေက်ာက္စာေရးထံုး၌ “တန္” မွာ ပါဠိဘာသာျဖင့္ “ထန္း” လုိ႔ အဓိပၸါယ္ရသည္ဟုဆိုရာ “တန္ခူးလသည္ ထန္းသီးမ်ား ဆြတ္ခူးေသာလ၊ ထန္းခူးေသာလ” ဟု ေရးထံုးဖြဲ႔ၾကသည္။ ျမန္မာစာေပ ထြန္းကားသည့္ အင္း၀ ေခတ္ေရာက္ေသာ္ “တန္ခူးလ” ဟု ေရးသားခဲ့ၾကသည္။ ထုိ႔နည္းတူ ေရွးစာဆိုမ်ားကလည္း “အတာကူးေသာလ” ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ေ၀ါဟာရ လိနႏၲဒီပနီက်မ္းတြင္ မိန္ရာသီမွ မိႆရာသီသုိ႔ တနဂၤေႏြၿဂိဳလ္ သႀကၤန္အတာ ကူးေျပာင္းေသာေၾကာင့္ “အတာကူးေသာလ” ဟုလည္းေကာင္း ေဖာ္ျပၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တန္ခူးလသည္ “ႏွစ္ကူးလ၊ ႏွစ္ဆန္းလ၊ ႏွစ္ေဟာင္းလြန္ေျမာက္၍ ႏွစ္သစ္သုိ႔ ကူးေျပာင္းေသာလ” ဟု ဖြင့္ဆိုၾက ပါသည္။ တဖန္ သႀကၤန္ဆိုသည္မွာလည္း ပါဠိဘာသာ သကၤႏၲ၊ သကၠဋဘာသာ “သႀကၤႏၲ “ မွ လာသည္ဟု ပညာရွိ မ်ားက အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆိုၾကရာ ကူးေျပာင္းျခင္း၊  ေျပာင္းလဲျခင္း၊ ႏွစ္ေဟာင္းမွ ႏွစ္သစ္သို႔ ေရာက္ရွိျခင္း” ဟု သႀကၤန္ ႏွင့္သက္ဆိုင္ေသာ ျမန္မာ့အယူအဆႏွင့္ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္မ်ားကို ဖတ္မွတ္ခဲ့ဖူးပါသည္ ။

ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔ရဲ႕ (၁၂)လ ရာသီပြဲေတာ္မ်ားအနက္ တန္ခူးလမွာ ဆင္ယင္က်င္းပသည့္ သႀကၤန္ပြဲေတာ္သည္ အႏွစ္သာရ ျပည့္စံုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္၊ အဓိပၸါယ္မ်ားႏွင့္ ကေလး၊ လူငယ္၊ လူႀကီး အရြယ္စံု အားလံုးေသာသူမ်ား ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ဆင္ႏႊြဲၾကတဲ့ အခ်င္းအခ်င္း အျပန္အလွန္ ေရပက္ဖ်န္းတဲ့ မဟာသႀကၤန္ပြဲေတာ္ (အတာေရ သဘင္ ပြဲေတာ္) တစ္ခုပဲ ျဖစ္ပါသည္ ။ ေရွးအစဥ္အဆက္ကတည္းက အစဥ္အလာျဖင့္ ဆင္ယင္က်င္းပလာသည့္ ပြဲေတာ္မုိ႔ တစ္ႏွစ္တစ္ခါ နိမိတ္ေကာက္ယူ က်င္းပသည့္ ျမန္မာ့ႏွစ္ဦး လတန္ခူး၏ က်က္သေရ မဂၤလာရွိေသာ အတာ ေရသဘင္ပြဲေတာ္ႀကီးဟုလည္း ဆိုႏိုင္ပါသည္။ တဖန္ ျမန္မာျပကၡဒိန္မွာ တန္ခူးလဟာ ႏွစ္ဦးအစ ပထမလ ျဖစ္တာ ေၾကာင့္ ႏွစ္ေဟာင္းမွ အညစ္အေၾကးမ်ား၊ မေကာင္းျခင္း သေဘာေဆာင္သည့္ နိမိတ္မ်ား၊ မေကာင္းသည့္ကံမ်ား ကို အတာေရလုိ႔ေခၚတဲ့ သႀကၤန္ေရစင္ျဖင့္ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး ပက္ဖ်န္း ၾကျခင္းျဖင့္ ႏွစ္ဦးအစမွာ မဂၤလာယူတဲ့ ေကာင္းေသာ နိမိတ္သေဘာမ်ိဳးျဖင့္ ဆင္ယင္က်င္းပတဲ့ မဂၤလာအေပါင္းကို သယ္ေဆာင္လာတဲ့ ရိုးရာပြဲေတာ္ပဲ ျဖစ္ ပါသည္ ။

ထုိ႔အျပင္ ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားျဖစ္သည့္အားေလ်ာ္စြာ သႀကၤန္အခါရက္မ်ားအတြင္း တရားရိပ္ သာ၀င္ျခင္း၊ ဥပုသ္သီတင္းေစာင့္တည္ကာ ဘာ၀နာပြားမ်ားျခင္း အစရွိသည့္ ဘာသာေရးကုသိုလ္ မ်ားကိုလည္း တရား၀င္ အစိုးရရံုးပိတ္ရက္အျဖစ္ သတ္မွတ္ေပးထားသည့္ ရံုးပိတ္ရက္ရွည္ကာလမွာ တရားဘာသနာ ကုသုိလ္ ယူသူမ်ား၊ အယုတ္အလတ္ အျမတ္ မေရြး အလႊာအစံုစံုမွ သႀကၤန္ေရကစားသူတို႔အားလည္းေကာင္း၊ ရိပ္သာ၀င္၍ တရား ဘာ၀နာပြားမ်ားေသာသူမ်ား အားလည္းေကာင္း စတုဒီသာအေကၽြးအေမြးျဖင့္ ဒါနကုသိုလ္ ယူျခင္း၊ ေ၀ယ်ာ ၀စၥ အလုပ္မ်ား ျပဳလုပ္ျခင္းျဖင့္ လုပ္အားကုသိုလ္ယူျခင္း အစရွိသည့္ ျမန္မာ့ရိုးရာ ဓေလ့၏ ရက္ေကာင္း ရက္ျမတ္ အခါသမယလည္း ျဖစ္ပါသည္ ။

တန္ခူးလ (ဧၿပီလ) တြင္သာ ဖူးပြင့္ေ၀ဆာၾကသည့္ ရနံ႔ထံုသင္း ၀င္း၀ါတဲ့ ပြင့္ဖတ္ေသးေသးျဖင့္ ဖူးပြင့္သည့္ ပန္းပိေတာက္၊ အခိုင္လိုက္ ဖူးပြင့္ေ၀ဆာကာ ေရႊ၀ါေရာင္ အစင္းရွိတဲ့ ငု၀ါနဲ႔ မထိတထိ ညွင္းသြဲ႔သြဲ႔ ပုတ္ခတ္ တိုက္ခတ္တဲ့ ေႏြေလပူႏွင့္အတူ လြမ္းလြမ္းဆြတ္ဆြတ္ တြန္က်ဳး တတ္တဲ့ ဥၾသငွက္ တို႔ဟာလည္း ေႏြျပယုဂ္ ႏွင့္ အတူ တန္ခူးလရာသီရဲ႕အလွကို ထပ္ဆင့္ေဖာ္ေဆာင္လုိ႔ေနပါတယ္။ သုိ႔ပါေသာေၾကာင့္ တန္ခူးလ(ဧၿပီလ) ေရာက္လာသည္ႏွင့္တၿပိဳင္နက္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ျပည္ပသုိ႔ေရာက္ရွိ ေနထိုင္ၾကသည့္ ျမန္မာတိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးမ်ားတိုင္းရဲ႕ စိတ္အစဥ္ႏွလံုးသား၀ယ္ ပိေတာက္ရနံ႔ႏွင့္အတူ အတာေရ သဘင္ပြဲေတာ္ ကို လြမ္းဆြတ္တမ္းတ ေနၾကမည္မွာ အမွန္ပါပဲ ။

ေအာင္ေအာင္(ယဥ္မြန္) ေရးသားသည့္ အတာေတးႏွင့္ မႏၲေလးသႀကၤန္ စာအုပ္တြင္ သႀကၤန္ပြဲေတာ္သည္ မဂၤလာရွိေသာ နိမိတ္ေကာင္းျဖင့္ အႏွစ္သာရ ျပည့္စံုစြာနဲ႔ ဆင္ယင္က်င္းပသည့္အေလ်ာက္ သႀကၤန္ပြဲေတာ္မွာ ေရွာင္ၾကဥ္စရာ ဓေလ့ကိုလည္း ေရွးပညာရွိတို႔က မွတ္သားဖြယ္ရာျဖင့္ “ အတာသႀကၤန္ အခ်ိန္အခါတြင္ ရုဒံ - ငိုေၾကြးျခင္းကို ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေမထုနဥၥ- ေမထံုမွီ၀ဲျခင္းကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ မံသံ - ဟင္းမ်ိဳးစိမ္းကို ၀ယ္၍ စားျခင္းကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ သူရံ-ေသရည္ေသရက္ ေသာက္ျခင္းကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေကာေဓာစ- အမ်က္ ထြက္ျခင္းကိုေသာ္လည္း၊ ရုဓံ- ေသြးထုတ္ျခင္းကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေတလိကံ - ေဆးဆီ လိမ္းျခင္းကို ေသာ္လည္းေကာင္း၊ နေကရ - မျပဳရာ၊ မေရာင္းအပ္၊ ဣမာနိဒသကမၼာနိ - ဤသုိ႔ (၁၀)ပါးေသာ အမႈ တို႔ကို၊ သေကၠာပိ - သိၾကားမင္းေသာ္လည္းေကာင္း၊ ပရိဇၨေယ - ဖဲၾကဥ္ရာ၏၊ ဤသုိ႔ဆိုလွ်င္ ထိုမၾကဥ္ေရွာင္ေသာ သူတို႔ အား နတ္သိၾကားမင္းတို႔သည္ မေကာင္းေသာ ၾကည့္ျခင္းျဖင့္ ပ်က္စီးေသေၾကေအာင္ ၾကည့္ရႈ႕ေသာ ဟူ၏ “ လုိ႔ မွတ္သားဖြယ္ ေဖာ္ထုတ္သြားခဲ့သည္ကို ဖတ္ရႈ႕ဖူးပါသည္။ ပ်ို႕ကဗ်ာတြင္လည္း “ မဂၤလာစကား၊ လကၤာၾကားအံ့၊ ေၾကာင္းၾကားစံုေစ၊ သႀကၤန္ေန႔၌ မေတြ႕ေ၀းစြာ၊ ေရွာင္ကုန္ရာသား၊ မသာႏွလံုး၊ ညွိဳးခ်ံဳစိုးရိမ္၊ မၿငိမ္ပူေဆြး၊ ငိုေၾကြးကုန္ထ၊ ကာမအရာ၊ ေမထုနာႏွင့္ ပါဏာသတ္ပုတ္၊ ေသာက္ထုတ္ရက္မ၊ မ်က္ထြက္မာန၊ ပဋိယ ႏွင့္ ေဒါသ မလြတ္၊ ဆီပြတ္လိမ္းဆင္း၊ သစ္ပင္ခုတ္ျပတ္၊ သတ္ခတ္တုန္ေရွာင္၊ အေရာင္းအ၀ယ္၊ ဤတစ္ဆယ္ကို၊ လူ႔၀ယ္ နတ္ခြင္၊ လူလိုစင္ထား၊ ျမင္းမိုရ္ဖ်ား၀ယ္၊ သိၾကားေသာ္မွ၊ မျပဳရရာ၊ က်မ္းလာေသာအား၊ လကၤာၾကားသည္၊ ဤ ကား သႀကၤန္အလိုတည္း ” လုိ႔ စပ္ဆိုထားရာ သႀကၤန္အခါအတြင္း ေရွာင္ၾကဥ္စရာမ်ားကို ေတြ႕ရွိရေပသည္။

ေနာက္တဖန္ သႀကၤန္ဟုဆိုလိုက္သည္ႏွင့္ ရိုးရာအစဥ္အလာျဖင့္ ဆင္ယင္က်င္းပသည့္ အလွေရကစားယာဥ္မ်ား၊ ေရကစားမ႑ပ္မ်ား၊ ေရႊေျခက်င္း၀တ္မ်ားကို ၀တ္ဆင္ကာ အဖြဲ႕လိုက္ သီဆိုကျပၾကသည့္ မန္းတေလးပ်ိဳျဖဴေခ်ာ ယိမ္းအဖြဲ႔၀င္မ်ားျဖင့္ ယေန႔တိုင္ ဆင္ႏႊဲေနသည့္ မႏၲေလးသႀကၤန္ ပံုရိပ္မ်ားႏွင့္အတူ ေငြငန္းျဖဴ ႏွင့္ ၿမိဳ႕မ၀ိုင္းေတာ္သူ ၀ိုင္းေတာ္ သားမ်ားကို  ပစ္ပယ္ထားလုိ႔ မရႏိုင္ဟု ဆိုခ်င္ပါသည္။ မႏၲေလးသႀကၤန္ႏွင့္ ေမာ္လၿမိဳင္သႀကၤန္တို႔သည္ ျမန္မာ့ရိုးရာ အစဥ္အလာမပ်က္ ဆင္ႏႊဲရာမွာ နာမည္ႀကီးသည့္ ၿမိဳ႕ႀကီး(၂) ၿမိဳ႕ျဖစ္ပါသည္။

မႏၲေလးသႀကၤန္သည္ ဟိုးယခင္ကတည္းကပင္ အစဥ္အလာႀကီးႀကီးျဖင့္ ဆင္ႏႊဲလာသည့္ သႀကၤန္ပြဲေတာ္မွာ ယေန႔ ေခတ္သုိ႔တိုင္ပင္ျဖစ္သည္။ အမ်ားအယူအဆအရ သႀကၤန္ပြဲေတာ္အစ ပုဂံေခတ္ကလုိ႔ အမ်ားက ယူဆၾကပါသည္။  မဟာရာဇ၀င္၌ ေဖာ္ျပပါရွိေသာ နရသီဟပေတ့မင္းလက္ထက္က က်င္းပသည့္ အတာသႀကၤန္ပြဲေတာ္မွာ ဒုတိယ ျဖစ္ေသာ္လည္း ျမန္မာျပည္ အတြက္ဆိုေသာ္ ေရွးအက်ဆံုးေတြ႕ရေသာ အတာသႀကၤန္မွတ္တမ္းပင္ ျဖစ္ေလသည္။ သုိ႔ေသာ္ ထုိ႔ထက္ေစာေသာ ေရသဘင္ပြဲေတာ္လည္း က်မ္းဂန္မ်ားတြင္ ေလ့လာေတြ႕ရွိရပါသည္။ သာသနာ၀င္ က်မ္းဂန္မ်ားအရ ကပိၸလ၀တ္ျပည္ သာကီ၀င္မ်ိဳးႏြယ္တို႔ ေရဖ်န္းသဘင္ ဆင္ယင္ကစားၾကျခင္းသည္ အတာ သဘင္ သမိုင္းစဥ္တြင္ ေရွးက်ေသာ မွတ္တမ္းတစ္ရပ္ျဖစ္ေပသည္။

အတာေရနန္းသဘင္ကို ေရွးျမန္မာဘုရင္မ်ားလက္ထပ္မွစ ၍ ရတနာပံုေခတ္တိုင္ေအာင္ အဆင့္ဆင့္ ထိန္းသိမ္း က်င္းပ ဆင္ႏႊဲလာရာမွ ရတနာပံု ေနျပည္ေတာ္ႀကီးသည္ မႏၲေလးၿမိဳ႔ႀကီးအသြင္သို႔ ေျပာင္းလဲလာသည့္တိုင္ေအာင္ ေရွးျမန္မာလူႀကီးမ်ားမွ အဆင့္ဆင့္ လက္ကမ္းထိန္းသိမ္းလာသည့္ ယဥ္ေက်းမႈသႀကၤန္ပြဲေတာ္ႀကီးကို မႏၲေလး ၿမိဳ႕ေတာ္သူ၊ ၿမိဳ႕ေတာ္သားတို႔က ရိုးရာမပ်က္ က်င္းပလာခဲ့ၾကသည္။ ထို႔အတူ အတာေတးသီခ်င္းတို႔သည္လည္း နန္းဆန္သည့္ မႏၲေလးသႀကၤန္ကို ေ၀ဆာေစခဲ့ပါသည္။ ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီး ၿပီးသည့္ေနာက္ ကာလအတန္ၾကာ သည္ထိ သႀကၤန္အေျမွာက္သံၾကားမွ စတင္ေရကစားသည့္ ဓေလ့မ်ား၊ မႏၲေလးေနျပည္ေတာ္တြင္ သႀကၤန္ အေျမာက္ပစ္လုိ႔ စတင္ေရကစားၾကၿပီဆိုသည့္ အသံၾကားမွသာ စတင္၍ ေရကစားၾကသည့္ မႏၲေလး၏အနီး ၀န္းက်င္ၿမိဳ႕မ်ားမွ အေလ့အထမ်ား၊ သႀကၤန္ရက္၌ ညေန (၆)နာရီတိုင္သည္ႏွင့္ ေရကစားျခင္းကို ရပ္ဆိုင္းလိုက္ သည့္ အေလ့အထ၊ အႀကိဳေန႔တစ္ေန႔လံုး တစ္ညလံုးႏွင့္ အတက္ေန႔၏ညမ်ား၌လည္း လံုး၀ ေရမပက္သည့္ အေလ့ အထမ်ားရွိခဲ့ ပါသည္။ သႀကၤန္ေမာင္မယ္တို႔၏ စနစ္တက် ဆင္ႏႊဲၾကေသာ ပင္ကိုယ္ ဓေလ့ စရိုက္မ်ားမွာ ေရွ႕က နည္းေပးလမ္းျပ သႀကၤန္ပြဲမ်ားအတိုင္း လိုက္နာက်င့္သံုးလာရာမွ၊ စည္းကမ္းႏွင့္ ညီညြတ္သည့္ ဓေလ့မ်ားေၾကာင့္ ျမန္မာ့ရိုးရာ သႀကၤန္တြင္ မႏၲေလးသႀကၤန္သည္ ယဥ္ေက်းမႈသႀကၤန္အျဖစ္ ျပယုဂ္တစ္ရပ္ တြင္ခဲ့ေပသည္ ။

စစ္ႀကိဳသႀကၤန္ကာလမ်ားက ေရသဘင္အဖြဲ႔မ်ားသည္ အသံခ်ဲ႕စက္မပါဘဲ စုေပါင္း၍ သီခ်င္းဆိုၾက၊ သံခ်ပ္ထိုးၾက သည္က မ်ားခဲ့သည္။ “တူးပုိ႔..တူးပုိ႔“ ဟူသည့္ သႀကၤန္ဒိုးတီးကြက္သည္ စစ္ၿပီးကာလမွ မႏၲေလး ၿမိဳ႕မတူရိယာ အဖြဲ႔ႀကီးမွ ဆရာၿမိဳ႕မၿငိမ္း၊ ၿမိဳ႕မေလးေလးရင္၊ ဦးလွဒင္(ဗံု)၊ ဦးထြန္းရွိန္ႏွင့္ ဦးထြန္းရင္(အုပ္စံု)တို႔က တာပလာ ေခၚ ကုလားဗံုႏွင့္ စည္တိုကို တြဲဖက္၍ စည္းခ်က္က်က်ႏွင့္ က ၍ေကာင္းေအာင္ သႀကၤန္ႏွင့္လိုက္ဖက္သည့္ “တူးပို႔.. တူးပုိ႔” အသံကို စမ္းသပ္ရွာေဖြ တီထြင္ခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္ ။

“ ေဘပို .. တူးပို႔ ..တူးပုိ႔ ..တူး ..” ျမည္ေသာ ဗံု၏အသံတို႔သည္ အျခား သႀကၤန္ဒိုးတီးကြက္အသံမ်ားႏွင့္ မတူ၊ တမူထူး ျခားစြာ ျမဴးၾကြေနသည္ျဖစ္၍ သႀကၤန္အကႏွင့္လည္း ေရာင္ျပန္ဟပ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရွိရသည္ျဖစ္ရာ ၿမိဳ႕မအဖြဲ႔မွ သႀကၤန္သီခ်င္းမ်ား တီးမႈတ္ရာ၌ ဒိုးအုပ္သံကို “တူးပို႔ .. တူးပုိ႔” တီးလံုးအသံျဖင့္သာ အသံုးမ်ားလာခဲ့ ေလသည္။ တစ္ခ်ိန္က ၿမိဳ႕မတူရိယာအဖြဲ႔၏ ဂီတပညာရွင္မ်ား စတင္တီထြင္ခဲ့သည့္ “တူးပို႔ .. တူးပို႔” အသံကို ၾကားရ သူတိုင္းက သႀကၤန္သီခ်င္းဟု သတ္မွတ္၍ အသိအမွတ္ျပဳလိုက္ၾကေသာေၾကာင့္ မႏၲေလး “တူးပို႔…တူးပုိ႔“ အသံမွာ ယေန႔ ျမန္မာ့ သႀကၤန္ေတးသီခ်င္းတိုင္း၏ “တူးပုိ႔..တူးပို႔” အျဖစ္သို႔ က်ယ္ပ်ံ႕စြာ ေရာက္ရွိလုိ႔ လာခဲ့ေပသည္။

မႏၲေလးအတာေရနန္းသဘင္သည္ အစဥ္အလာ ႀကီးသည့္ ျမန္မာ့သႀကၤန္ကို ညႊန္းဆိုကိုယ္စားျပဳခဲ့ပါသည္ ။

ကၽြန္မတို႔ ကမၻာ့ႏိုင္ငံအသီးသီးမွာ ေနထိုင္ၾကတဲ့ လူမ်ိဳးစုတိုင္းမွာ ရိုးရာပြဲ ဟူသည္ ရွိၾကသည့္အေလ်ာက္ မည္သည့္ ႏိုင္ငံ၊ မည္သည့္ ရိုးရာပြဲမဆို အသြင္ေျပာင္း ေခတ္မီဖုိ႔ထက္ ရိုးရာအစဥ္အလာ မပ်က္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းရမည္မွာ အဓိက ျဖစ္ၿပီး လူမ်ိဳးစုတိုင္းရဲ႕ တာ၀န္တစ္ရပ္ျဖစ္ပါေပသည္ ။

“ေခ်ာင္းရိုး ေျမာင္းရိုးသာ ေကာေလ့ရွိ၏၊ မ်ိဳးရိုးရွိေနသေရြ႕ အစဥ္အလာႏွင့္ ရိုးရာကေတာ့ ရွိေနပါမည္”  ဆိုတဲ့အတိုင္း ျမန္မာ့ႏွစ္ဦးအခ်ိန္အခါ တန္ခူးလရာသီ ေရာက္လာေလတိုင္း ျမန္မာျပည္တြင္း အနယ္နယ္အရပ္ရပ္ မွာ ေရာက္ရွိေနထိုင္ၾကတဲ့ တိုင္းရင္းသား ျမန္မာလူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္းစုစည္းၿပီး ရိုးရာသႀကၤန္းပြဲေတာ္ကို ရင္းႏွီးေပ်ာ္ရႊင္ စြာ ဆင္ႏႊဲၾကသည့္ ဓေလ့၊ ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာတိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးတို႔မွလည္း ျမန္မာ့ရိုးရာသႀကၤန္းပြဲေတာ္ကို မေမ့မေလ်ာ့ဘဲ အစဥ္အလာႏွင့္အညီ ေစာင့္ထိန္းက်င္းပၾကသည့္ ဓေလ့မ်ားမွာ ဂုဏ္ယူစရာ ေကာင္းသည့္ အစဥ္ အလာကိုထိန္းသည့္ အက်င့္ေကာင္းေလးပဲ ျဖစ္ပါသည္ ။

အႏွစ္သာရ ျပည့္ျပည့္စံုစံုျဖင့္ ႏႊဲေပ်ာ္ရသည့္ မဂၤလာအေပါင္းႏွင့္ျပည့္စံုေသာ အတာသႀကၤန္ပြဲေတာ္ဟာ တျခားေသာ ပြဲေတာ္မ်ားလို က်င္းပသည့္ပြဲေတာ္မ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ တစ္ႏိုင္ငံလံုးရွိ တိုင္းသားရင္း ျမန္မာလူမ်ိဳးတိုင္းက လြတ္စြာ ကိုယ္တိုင္ပါ၀င္ကာ တီး၊ ဆို၊ ကျပ၍ ေပ်ာ္ရႊင္ယဥ္ေက်းစြာႏွင့္ ေရပက္ဖ်န္းကစားရသည့္ တမူထူးျခားသည့္ ရိုးရာ သႀကၤန္ပြဲေတာ္ပဲ ျဖစ္ပါသည္ ။

ဒီလိုမ်ိဳး ရိုးရာအစဥ္အလာႀကီးႀကီးျဖင့္ က်င္းပလာသည့္ သႀကၤန္ပြဲေတာ္ဟာ ဖြံ႔ၿဖိဳးလာသည့္ ေခတ္စနစ္ႏွင့္အညီ လူသားတိုင္း၌ ကိုယ္ပိုင္လြတ္လပ္ခြင့္ ရွိသည္ဟု အေၾကာင္းျပဳကာ ရိုးရာေပ်ာက္ ၀တ္စားဆင္ယင္၊ က်င္းပ ဆင္ႏႊဲ ေနၾကသည္ကို ျမင္ရသည္မွာ ျမန္မာလူမ်ိဳးတစ္ေယာက္အဖုိ႔ စိတ္မေကာင္းျခင္း ႀကီးစြာျဖစ္ရပါသည္ ။ ႏွစ္ဦးအစ မွာ မဂၤလာအတိတ္နမိတ္ျဖင့္ ဆင္ႏႊဲျခင္းမ်ိဳးျဖစ္ေပမယ့္လည္း ယေန႔ေခတ္အရ အစဥ္အလာ မရွိသေလာက္ ေပ်ာက္ကြယ္ေနၿပီး ကိုယ့္ရဲ႕ ရိုးရာ ယဥ္ေက်းမႈအစား ေမြးစားယဥ္ေက်းမႈျဖင့္ သီဆို၊ ကျပ ဆင္ႏႊဲေနၾကသည္မွာ မျမင္ခ်င္၊ မျမင္သင့္သည့္ ျမင္ကြင္းမ်ားပင္ ျဖစ္ပါသည္ ။

သႀကၤန္ကာလသည္ တန္ခူးလႏွင့္အတူ ေရႊ၀ါေရာင္အဆင္းရွိသည့္ ပိေတာက္ပန္း၊ ဒိုးပတ္သံမ်ားျဖင့္ ထိုးသည့္ သႀကၤန္သံက်ပ္သံ၊ ဘယ္ညာကိုယ္စီ ဟန္ခ်က္ညီညီ ယိမ္းႏြဲ႕ကျပတဲ့ သႀကၤန္အကႏွင့္အတူ သႀကၤန္ကာလပံုရိပ္မ်ား ကို ေဖာ္ညႊန္းထားသည့္ သႀကၤန္ပံုရိပ္ သီခ်င္းမ်ားႏွင့္သာ ပနံသင့္လွပါတယ္ ။

ထုိ႔ျပင္ ႏိုင္ငံျခားသားဧည့္သည္မ်ားသည္ပင္ ပါ၀င္ဆင္ႏႊဲၾကသည့္ ျမန္မာ့ရိုးရာသႀကၤန္ပြဲေတာ္ (အတာသႀကၤန္ ပြဲေတာ္) ဟာ ဆိုရင္ျဖင့္ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈစစ္စစ္ျဖင့္ ဆင္ႏႊဲေပ်ာ္ပါးရသည့္ ပြဲေတာ္မ်ားျဖစ္လိုက္လွ်င္ျဖင့္ မည္မွ် ေလာက္ မဂၤလာရွိေသာ အတာသႀကၤန္ပြဲေတာ္ ျဖစ္လိုက္မည္နည္းရွင္ ။

ပန္းအိ

ကိုးကားစာရင္း

အတာေတး ႏွင့္ မႏၲေလးသႀကၤန္၊ ေအာင္ေအာင္ (ယဥ္မြန္)

Posted in: ေဆာင္းပါးမ်ား